سبد خرید شما خالی است.
۳۰
اردیبهشت
اردیبهشت
اگر فرزندی دارید، احتمالاً این دلواپسی را تجربه کرده اید که فرزندتان عملی را در جمع انجام دهد که هرگز خواب آن را هم نمی دیدید.
این عمل می تواند فرو بردن دست در لیوان آب یا با قاشق و چنگال در بشقاب صدا در آوردن قبل از شروع غذا باشد.
در آن لحظات از خود می پرسید آیا شیوه های تربیتی تان درست بوده است یا نه؟
عملاً،هیچ راهی برای پیش بینی چالش هایی که در طول زندگی خود به عنوان والدین با آن ها مواجه خواهید شد، وجود ندارد.
اما آگاهی از روش های مناسبی که هم برای فرزندان و هم برای والدین می توان انجام داد، غیر ممکن نیست.
گاهی والدین امروزی در آموختن آداب و رسوم به فرزندانشان به کمک نیاز دارند، چون اغلب اوقات مطمئن نیستند کدام آداب و رسوم برای آموزش صحیح است.
در این مقاله قرار است به والدین و فرزندانشان کمک کنم که از این نوع نگرانی ها که در مراسم و محیط های اجتماعی اتفاق می افتند اجتناب کنند.
آگاهی از اتفاقات ممکنه در یک موقعیت اجتماعی، باعث از بین رفتن اضطراب در کودکان و والدین می شود.
دانش چگونه تعلیم دادن و چگونه عمل کردن در موقعیت های اجتماعی دست کم تا یک نسل وظیفه ی والدین را آسان تر می کند.
اما متاسفانه به نظر می رسد آداب و رسوم اجتماعی در بسیاری از خانه ها نادیده گرفته شده است.
به عنوان یک مادر،روی پرورش اعتماد به نفس و استعدادهای فرزندانمان تمرکز کرده ایم،
ما می خواهیم فرزندانمان خلاق و درباره ی احساساتشان صادق باشند اما گاهی اعتبار قواعد آداب معاشرت را به چالش می کشیم.
عقیده دارم که دانستن نکات ظریف آداب و معاشرت برای بچه ها ضروری است.
قواعد آداب و معاشرت فراتر از دانستن قوانین مربوط به استفاده از چنگال و کاسه ها و آب در موقعیت های رسمی است، که شامل شیوه های صحیح ایستادن و نشستن، احترام وملاحظه ی روزمره به دیگران است.
اگر می خواهیم فرزندانمان در آینده بزرگسالانی با اعتماد به نفس و متین باشند، لازم است امروز آداب و معاشرت را به آن ها یاد دهیم.
دانستن رفتار مناسب اجتماعی، بخش اساسی از آمادگی برای زندگی آینده ی فرزندانمان است.
مطمئناً به عنوان یک مادر یا پدر،هر گز به این فکر نمی کنید که فرزندانتان را بدون کفش به بازی فوتبال بفرستید
یا بدون پول و یا تکالیف انجام نداده به مدرسه راهی کنید پس به همین ترتیب اگر فرزندانتان را بدون عادات اجتماعی صحیح به درون جامعه بفرستید،به آن ها زیان های جبران ناپذیری وارد کرده اید.
دیگران با مشاهده ی رفتار یک کودک، از او برداشت های متنوعی می کنند.
متانت و خویشتن داری، کودک را قادر می سازد تا اولین تاًثیر مثبت را بر جای بگذارد.
والدین می توانند به بچه های کوچک این آداب معاشرت را یاد بدهند، قبل از اینکه کودک در جامعه و معاشرت با دیگران دچار مشکل شود.
یک کودک می تواند یاد بگیرد “لطفا” و”متشکرم” را بگوید حتی زمانی که فکر می کند جهان بر محور او می چرخد.
او می تواند یاد بگیرد به خاطر هدیه ی تولدش یک یاد داشت تشکر برای دوستش بنویسد.
حتی اگر در آغاز، رفتار خوب فقط به معنای برخی حرکات باشد،
سرانجام یک کودک می فهمد رفتار صحیح چقدر در نشان دادن احترامی که لیاقت آن را دارد، اهمیت دارد.
همه ی ما آرزوهای خوبی برای فرزندانمان داریم و وظیفه داریم به آن ها کمک کنیم که برای موفقیت در بزرگسالی شان آماده شوند.
یادگیری رفتار صحیح، به کودک شما کمک خواهد کرد با احترام با دیگران برخورد کند و احساسات آن ها را در نظر بگیرد.
کودک شما اعتماد به نفسی نیز کسب خواهد کرد که از آگاهی عمل مناسبی که باید انجام دهد، نشات می گیرد.
شما والدین باید بدانید که این یک فرآیند تدریجی است.
وقتی فرزندانتان چند رفتار خوب را تمرین می کنند، لازم است گاهی دیگر نکات را به آن ها یادآوری کنید.
با اصول ومبانی شروع کنید و با یکدیگر از هر روز لذت ببرید.
حال سوال این است که :
از چه زمانی باید آموزش آداب معاشرت را شروع کنید؟
والدین به محض تولد کودکشان آموزش آداب و رسوم را به مثال شروع می کنند.
زمانی که ممکن است بچه ها کاری را که ما می گوییم انجام بدهند، به احتمال بیشتر کاری را که ما انجام می دهیم انجام می دهند.
افرادی که برای اولین بار بچه دار شده اند، احتمالاً از شنیدن صدای فرزندانشان که عبارتی بی ادبانه را که از والدینش یاد گرفته است،
فریاد می زند و شوکه می شوند.
دوست داشته باشیم یانه، معمولاً یادگیری در خانه، به واسطه ی تقلید، انجام می پذیرد.
عقیده ی خوبی است که هر سال یک کار جدید به فرزندانتان یاد دهید.
اگر کودکی در سه سالگی یاد می گیرد رخت خوابش را خود مرتب کند،
در چهار سالگی می تواند شروع به خالی کردن سطل زباله اتاق خوابش کند و درپنج سالگی چیدن، مرتب کردن یا جمع کردن وسایل و اتاقش را فرا گیرد.
راهکارهای مشابه بالا را برای آموزش آداب معاشرت امتحان کنید.
چند رفتار را به کودکتان آموزش دهید و زمانی که کودک در آن رفتارها استاد شد آموزش چند رفتار دیگررا شروع کنید.
به اصطلاح: زیربنا راپی ریزی کنید و به ساختن آن بپردازید.
به طوری که از یک کودک پنج ساله رفتارهای پایه و از کودکی ده ساله انتظار رفتارهای بیشتری را داشته باشید.
با ادامه دادن این روند تدریجی وقتی کودکتان به سن نوجوانی برسد، از اینکه چقدر مورد تحسین واقع می شود تعجب خواهید کرد.
حال برای مطلع شدن از نوع برخورد کودک سه ساله و ده ساله و نوجوان پانزده ساله می توان گفت که:
آداب معاشرت و مهارت های اجتماعی برای یک کودک سه ساله موارد زیر است
• سلام کند.
• هنگام صحبت کردن با دیگران تماس چشمی برقرار کند.
• قبل و بعد از صرف غذا دست هایش را بشوید.
• در طول غذا خوردن آرام بشیند.
• وقتی دهانش از غذا پر است صحبت نکند.
• سر میز غذا از کارد و چنگال و قاشق استفاده کند.
• در هنگام صحبت کردن از “لطفا” و “متشکرم” استفاده کند.
آداب معاشرت و مهارت های اجتماعی برای یک بچه ده ساله موارد زیر است
• بتواند با یک بزرگسال گفت و گو کند.
• سر میزغذا رفتارهای صحیح انجام دهد.
• به طرز مناسب به تلفن جواب دهد و پیغام ها را با دقت بگیرد.
• در اماکن عمومی خویشتن دار باشد.
• مسئولیت پاکیزگی و مرتب نگه داشتن اتاقش را بپذیرد.
• وقتی بزرگسالی وارد اتاق می شود، بایستد.
• وقت شناس باشد.
آداب معاشرت و مهارت های اجتماعی برای یک نوجوان ۱۵ ساله به صورت زیر است
• گفت و گو با بزرگ سالان را شروع کرده و به این کار توجه و علاقه نشان دهد.
• در منزل مراقب خود و دوستانش باشد.
• رفتاری داشته باشد که برای خود و خانواده اش قابل قبول است.
• از خواهر و برادرهای کوچک ترش مراقبت کرده و با آن ها مهربان باشد.
• در مواقع لازم به دوستان یا خواهر و برادرش کمک کند.
• تشکر و قدردانی خود را به والدینش و دیگران نشان دهد.
“هیچ کجا خانه نمی شود”
بعضی از خانواده ها در بیرون از منزل بهترین رفتارها را دارند ولی در خانه رفتاری شایسته ندارند.
آن ها اجازه می دهند این فلسفه بر رفتارهای آن ها حاکم باشد.
“”آیا هر روز کمی بهتر زندگی کردن و کمتر در مقابل دیگران تظاهرکردن، بهتر و صادقانه تر نیست!!؟؟””
رفتار راحت در خانه ممکن است ارزشمند باشد اما به چه قیمتی؟
یکی از اهداف ما پدر و مادران این است که رفتارهای صحیح به عادات کودکان تبدیل شوند.
اگر جویدن غذا با دهان بسته در خارج از خانه لازم است اما در داخل خانه لازم نیست، احتمال دارد او در خانه یا در خارج از آن به طور مناسب غذا نخورد.
داشتن قواعد رفتاری متفاوت، می تواند برای کودک شما گیج کننده باشد و در بلند مدت خیلی عملی نباشد.
مثل این است که به یک نوازنده ی پیانو بگوییم که داخل خانه اهمیت ندارد که چگونه بنوازد و فقط اجرای او جلوی دیگران مهم است.
والدین می توانند از بروز دردسرهایی برای خودشان جلوگیری کنند و به فرزندانشان یاد دهند که خانواده ی شایسته آن است که در آن بهترین رفتار را ببیند و یاد بگیرند.
به امید موفقیت تمام کودکان و نوجوانان سرزمینمان.
